"Ogry są jak cebula"....

...jak mawiał Shrek, a z czym Osioł nie mógł się jak zwykle pogodzić...

           Może i ogry są jak cebula, ale ja twierdzę, że ludzie są jak woda, a raczej jak jej trzy stany  skupienia.....

Znacie takich przedstawicieli homo sapiens, którzy jak te cząsteczki ciała stałego cenią sobie przede wszystkim ścisłe relacje z otoczeniem, przywiązują się do miejsc, ludzi, krzeseł;), których lękiem napawają zmiany, ale którzy dają oparcie, stanowią podporę, i pewną stałość w świecie burz i nawałnic? Co byśmy bez nich zrobili?

Wyobraźcie sobie ( o co może byc trudno o 1.30 w nocy, ale zakładam, że śpicie w tej chwili, więc przeczytacie to o bardziej cywilizowanej porze;), że biegniecie plażą w piękny, słoneczny wakacyjny dzień( oooo..moja nauczycielska wyobraźnia na hasło "wakacje" też się ruszyła:) i nagle wskakujecie do wody..czujecie opór? W pierwszej chwili tak, ale pokonujecie go i zanurzacie się w wodzie...a ona Was otula sobą niczym płaszczem ( pamiętajcie tylko, aby podobnej ewolucji nie dokonywać tam, gdzie u wybrzeży płyną zimne prądy morskie..to może być dosyć nieprzyjemne doświadczenie ) - niektórzy ludzie są własnie jak ta ciecz- na początku mogą wydać się niedostępni, zdystansowani, nie chcieć dzielić się zabawkami w piaskownicy, ale z czasem pozwolą pobawić się Wam swoja łopatką ( ale nie wiaderkiem, no, na tyle się jeszcze nie znacie;)

No i wreszcie, czego nie zamierzam ukrywać, moi ulubieńcy - ci wiecznie w ruchu i dla których ruch jest życiem a energię do tego życia czerpią z intensywnych kontaktów z innymi ludźmi. Trzeba jednak dbać, aby nam nie zginęli i......mocno zakręcać pojemnik;)

A Wy?

Do której postaci Wam najbliżej?

Malkontenci powiedzą, że tak naprawdę to w nich jest część ogra...wróćććććć...że trudno się tak jednoznacznie samookreślić..może i tak, ale spróbujcie..będzie pewnie trudno..a może wprost przeciwnie- właśnie bardzo łatwo:)?